علیرضا پاک‌فطرت عضو کمیسیون عمران مجلس

کمبود بودجه‌های عمرانی در بودجه هر سال به‌ویژه در بودجه سال آینده به دلیل ضعف مدیریت و همچنین سیاسی عمل کردن نه فقط در این دولت‌ بلکه در همه دولت‌هاست.

اگر سهم بودجه عمرانی در بودجه ۱۴۰۰ پایین است دلیل آن، این است که ما حتی بسیار سیاسی‌تر از حتی کشورهای پیشرفته عمل می‌کنیم.

در کشور ما به همه‌چیز به جز پروژه‌های زیربنایی و توسعه‌ای که در آینده کشور موثر‌ است، توجه می‌شود در حالی‌که نادیده گرفتن این موضوع می‌تواند به کاهش رشد و توسعه کشور بیانجامد.

کم کم دغدغه کشور این خواهد شد که فقط بتوانیم امورات جاری کشور را حل کنیم و به‌نظر من این اتفاق برای کشوری نظیر ایران با این همه فرصت و نیروهای انسانی خلاق و پیشرو، یک فاجعه محسوب می‌شود.

شاید این موضوع به دلیل ضعف قانون ایجاد شده باشد، یعنی وقتی رئیس‌جمهوری می‌آید و برای اجرای فلان کار، به جز وعده دادن کار دیگری انجام نمی‌دهد و زمانی هم که می‌رود کارنامه خوبی ندارد و کلی بدهی بر جای می‌گذارد و هیچ‌کس هم از او سوالی نمی‌پرسد و بازخواستی نمی‌کند.

به‌نظرم باید قانون اصلاح شود و رئیس دولت حالا هر کسی که هست، پاسخگو باشد. متاسفانه اینکه در کشوری بودجه‌های عمرانی آن فقط ۱۱ درصد از کل بودجه سال باشد، یعنی فاجعه و این موضوع قابل قبولی نیست.

از طرفی دولت هر زمانی که در اداره کشور دچار کسری شده و پول کم می‌آورند از بودجه‌های عمرانی برداشت می‌شود و نه از بودجه‌های جاری، که این اقدام خود باعث کاهش بودجه‌های عمرانی شده و در نهایت با کاهش بودجه بسیاری از طرح‌های توسعه‌ای کشور متوقف شده و همین موضوع به فرسودگی بخش‌های عمرانی کشور می‌انجامد.

به‌نظرم بودجه عمرانی کشور باید حداقل ۳۰ درصد کل بودجه کشور باشد، چراکه در غیر این صورت باید شاهد از بین رفتن زیرساخت‌های کشور باشیم و در عین حال هم قطعا با این وضعیت نمی‌توانیم زیرساخت‌های از بین رفته را بازسازی یا حتی توسعه دهیم و این موضوع باعث خواهد شد تا در آینده کشور با مشکلات جدی‌ای برخورد ‌کند که یکی از این مشکلات هم، مشکل اشتغال است که امروز می‌بینم بخش بزرگی از جامعه درگیر آن هستند.

البته باید این را هم بگوییم استخدامی که از سوی سازمان امور استخدامی با برگزاری آزمون استخدام، ‌صورت می‌گیرد و در آن تعدادی را جذب می‌کند به‌نظر من اینها استخدام نیست، اینها ظلم به جوانان است، چراکه صرفا آنها را به اداره‌ای می‌آرود و استفاده‌ای از آنها هم نمی‌کند و حداقل حقوق را هم به آنها می‌دهد و اینها از همان اول که وارد می‌شوند در جیب و کیف‌شان دفترچه‌های قسط را خواهیم دید. بنابراین این نوع کارمند نمی‌تواند برای کشور تحول‌آفرین باشد.