یلدا راهدار نایب رئیس سازمان ملی کارآفرینی کشور

دعوای مسئولان اقتصادی ارتباطی به فعالان اقتصادی ندارد، اینکه مسئولان نظام اقتصادی کشور با یکدیگر درگیر می‌شوند مشکلی را حل نمی‌کند، این اتفاق نه عجیب است و نه جالب و نه تازگی دارد و فقط جای تاسف دارد، اما مساله اصلی این است که کشور تبدیل شده به جنگل سامانه‌ها. یعنی به قدری سامانه در کشور درست شده که من فعال اقتصادی برای انجام کار اقتصادی باید مراجعات حضوری متعددی به دستگاه‌های اجرایی داشته باشم، علاوه بر این یک پست جدید سازمانی در کشور ما به نام «مدیر سامانه‌های مرتبط» نیز خلق شده که مدیر سامانه باید با داشتن چند پرسنل اطلاعات فعالیت تجاری فعالان اقتصادی را در این سامانه‌ها درج کند. یعنی بیشترین زمان فعالان اقتصادی برای درج اطلاعات در این سامانه‌ها به هدر می‌رود. به این دلیل که اطلاعات باید در سامانه‌های مختلف نهادها و سازمان‌ها و وزارتخانه ثبت شوند. یکبار برای همیشه باید تکلیف این سامانه‌ها مشخص شود. باید سامانه جامعی ایجاد شود تا همه وزارتخانه‌ها، گمرک و دستگاه‌های مرتبط با اقتصاد را به یکدیگر متصل کند و البته به هم نیز دسترسی بدهند تا این مشکل برطرف شود ولی جالب اینجاست که دو وزارتخانه‌ای که کارهای موازی انجام می‌دهند به یکدیگر دسترسی به سامانه اطلاعاتی را نمی‌دهند. به همین دلیل فعال اقتصادی مجبور است که یکبار اطلاعاتش را در سامانه وزارت بهداشت، یکبار سامانه گمرک، یکبار وزارت اقتصاد و دارایی و یکبار هم در سامانه بانک مرکزی ثبت کند که برخی از این سامانه به قدری اسناد و مدارک و اطلاعات می‌خواهند که تامین همه آنها صرفا زمان‌بر است و فعال اقتصادی با وضعیت نامناسب اینترنت کشور نمی‌تواند به‌موقع همه این کارها را انجام دهد. مسلم است که این همه نارضایتی در کسب‌وکارها نمود همین ناهماهنگی‌هاست. قرار نبود ایجاد این سامانه‌ها دست و پای فعالان اقتصادی را ببندند قرار بود سامانه ایجاد شود تا کارها به راحتی انجام گیرد ولی الان این سامانه‌ها جز وسیله‌ای برای آزار کسب‌وکار کارایی دیگری ندارد و دعوای مسئولان اقتصادی هم به نفع هیچ یک از فعالان اقتصادی و خود اقتصاد نیست. این اتفاق باعث قفل شدن فعالیت‌های اقتصادی شده، ببینید وزارت اقتصاد و دارایی، وزارت بهداشت، وزارت صنعت، بانک مرکزی و گمرک چند سامانه دارند، نمی‌توان برای هر فعالیت اقتصادی روی تک تک این سامانه‌ها اطلاعات را بارگذاری کرد. این تنها بخش فعالیت‌های اقتصادی است از آن طرف تمدید مجوز در این کشور نیز با مشکلات متعددی مواجه است. چرا فعالان اقتصادی باید چند ماه مانده به پایان مهلت مجوز برای تمدید آن وارد پروسه‌های طاقت‌فرسا و وقت‌گیر شوند؟ تمدید مجوز یعنی بازهم فعالان اقتصادی باید وارد سامانه شده و تمام اطلاعات را از اول وارد کنند، مگر این سامانه‌ها نباید اطلاعات وارده را به صورت پرونده نگهداری کنند؟ چرا فعال اقتصادی برای هر فعالیتی باید این کار را تکرار کند؟ کشمکش مدیران اقتصادی کلان کشور کمکی به هیچ کس نمی‌کند و اصلا چرا باید این اتفاقات رخ بدهد؟ این دعواها برسر چه چیزی رخ می‌دهد؟ مگر اقتصادی باقی مانده است؟ یعنی این دعواها بر سر قدرت‌طلبی و زورآزمایی است، مگر همه اینها جزو یک شالکه حاکمیتی نیستند؟ فعالان اقتصاد در حال حاضر مانند بیماران زیر وندیلاتور هستند که هرلحظه ممکن است که از بین بروند.